Król Artur: Legenda miecza Cały film (2017) • Online • CDA Vider

Fakt faktem scenariusz jest prosty jak w takich produkcjach zazwyczaj bywa natomiast wizualnie to uczta dla oka, mamy też sporo czarów i humoru, widowiskową akcję dobre poprowadzenia kamery szybkie ujęcia oraz nietypową dla filmu fantasy formę opowieści (w końcu coś inaczej) Zarówno prolog jak i pierwszy akt filmu, przedstawiający codzienne życie Artura są bardzo udane z minusów wymienię to że później efekty i montaż biorą trochę górę nad scenariuszem i rozwojem postaci i te braki starano się potem trochę zastąpić efektami specjalnymi i dynamiką wiec potem mamy efekciarskie widowisko ale wciąż świetnie poprowadzone które z pewnością warto jest obejrzeć w kinie. Ale tym, jakiego rodzaju jest to humor niech poświadczy ostatnia scena filmu, w której Artur odsłania zniszczony okrągły stół, a jego rycerze śmieją się, że wygląda jak krąg sera… To jest ostatnia scena, przypominam. Co najwyżej mocno średni film bo do dobrego mu jeszcze ciut brakuje… bo nie da się wszystkiego upchać wymieszać i połączyć 2 filmy w 1 – a tutaj to mamy legendy miecza + fantasy magia z czego magia jest ta gorszą polową filmu i góruje nad streszczeniem wątków legend arturiańskich a szkoda…Guy Ritchie postanowił połączyć swą ulubioną tematykę i charakterystyczny dla siebie styl z wariacją na temat legend arturiańskich podrasowanych czarami dlatego końcowy efekt wyszedł trochę dziwacznie…jedynie ciekawym pomysłem jest tutaj strona psychologiczna bo na tę rozrywkową historię można też spojrzeć jak na samopoznanie czyli szamańską wędrówkę w głąb samego siebie…to akurat wyszło dobrze…reszta nie do końca mi pasowała dlatego w moim mniemaniu film jest co najwyżej średni. Nie jest to co prawda kolejna naszpikowana epickością opowieść Arturze i rycerzach okrągłego stołu (choć w sumie zależy jak się na to patrzy, zapewne nie jest to jednak ortodoksyjne podejście do tematu), ale przecież nie jest to także typ reżysera, który chciałbym taki film nakręcić.

Najbardziej wodze fantazji Ritchie popuścił jednak takich polach jak montaż, muzyka czy praca kamery – „Król…” to film wyjątkowo dynamiczny, momentami pędzący na złamanie karku, w niektórych scenach brytyjski reżyser przeniósł nawet do fantasy teledyskowo-skrótowe sekwencje, streszczające dzieciństwo Artura czy jego wyprawę do niebezpiecznych Czarnych Ziem. Fajnie jednak zobaczyć w końcu produkcję, w której nikt nie boi się pokazać w działaniu magicznych mieczy +5. W scenach akcji ponownie jednak – szczególnie w finale historii – widać największą wadę „Króla Artura: Legendy Miecza” – jest to gra, która próbowała zostać filmem. Podczas swojego przekonywania, że to właśnie „ja” jestem najlepszy do roli Artura, Hunnam mocno wczuwał się w swoją prezentację, tak jakby nadal był na planie Synów Anarchii i to właśnie to tego serialu chciał się dostać, a nie do Legendy Miecza.

Recenzje filmu Król Artur: Legenda Miecza były tak złe że zwierz spodziewał się, że na ekranie zobaczy źle zmontowaną, nie śmieszną sieczkę której nie sposób będzie oglądać z przyjemnością. Nim jednak to nastąpiło król zdążył ukryć swojego jedynego potomka Artura, by ten jak dorośnie mógł wrócić i za pomocą miecza odbić królestwo z rąk szaleńca – Vortigerna ( Jude Law ). Mija kilkanaście lat i nieświadomy swojego pochodzenia młodzieniec ( Charlie Hunnam ) zostaje dosłownie zmuszony do dołączenia do buntowników z ruchu oporu i podążenia za tajemniczą, młodą Ginewrą (Astrid Berges-Frisbey). I może dlatego w jego filmie chodzi nie tyle legendę miecza (czy czegokolwiek innego) ile grupę lejących się po mordach swojaków, a nawiązuje nie do Wieków ciemnych Johna Boormana, tylko Króla lwa.

Ale bycie przyzwoitym sprawdza się zawsze – podkreśla Michał Żebrowski w spocie „W czerni kina” towarzyszącym filmowi „Król Artur: Legenda miecza”. Lud nie jest jednak jego zwolennikiem, więc gdy tylko wychodzi na jaw, że darowany przez Merlina ojcu Artura – Utherowi – miecz może trafić tylko do potomka nieżyjącego władcy i odzyskać utraconą przez ród potęgę, poddani coraz silniej się buntują.