Zakonnica Cały film (2018) • Online • CDA Vider

Z internetu dowiedziałem się także, że nie można zidentyfikować klasztoru, w którym miały miejsce ukazywane w filmie wydarzenia; że być może chodziło klasztor sióstr niemieckich w Gdyni; że użyte stroje sióstr nie są i nie były używane w żadnym zgromadzeniu; że nieprawdą jest jakoby papież Franciszek obejrzał ten film i go pochwalił; itd. Biorąc sprawę w kategoriach światowych, to po ludzku ja sam mam po dziurki w nosie takich bazujących na emocjach i niedopowiedzeniach filmów, które wprost lub nie wprost, ale traktują Kościele, biorą jakiś chwytliwy „obyczajowy” temat i nie biorą pod uwagę, że dokładają Kościołowi, bo liczy się w tym wypadku, żeby zarobić na produkcji. Oczywiście, celowo przerysowuję moje stanowisko, bo ze względu na krótką formę nie sposób wszystko zniuansować, ale mam bardzo podobne do s. Borkowskiej nieodparte wrażenie, że autorzy filmu niby to pokazują tragedię kobiet, ale przy tym wpisują się w jeden z silnych nurtów w publicystyce i sztuce, który ukazuje Kościół jako zdegenerowaną i bezduszną instytucję. W oświadczeniu dodano, że „Film Niewinne został zaprezentowany na specjalnym pokazie w Watykanie, gdzie został dobrze przyjęty przez biskupów oraz katolickie media, które uznały, że obraz Anne Fontaine „niesie chrześcijańskie przesłanie” oraz że jest „filmem, który jest terapią dla Kościoła”.

Ale na litość boską, nie próbujcie robić ludziom wody z mózgu – p. Borkowska, jestem pewny, nie wahałaby się oglądać i pozytywnie recenzować filmu, który by przedstawiał słodki i rozmodlony obraz życia zakonnego – choćby taki obraz był równie albo i bardziej odległy od rzeczywistości jak „Niewinne”. Widok siostry przełożonej, która robi to co robi z dziećmi zakonnic (nie piszę dokładnie co, bo może ktoś nie widział jeszcze filmu) nie mieści się w głowie i jest niezgodne z podstawową współczesną indoktrynacją na temat życia poczętego i narodzonego. Myślę, że siostry, które tak ochoczo zaczęły udowadniać, że film przedstawia nieprawdę, bo żadna zakonnica polska nie została zgwałcona, po pierwsze oburzają się tym, że ktoś mógłby posądzić je bycie zgwałconymi (z całą historią chorób wenerycznych i ciąż.

Zakonnice ukazane w filmie mają za złe Bogu, że zesłał na nie cierpienia, brzydzą się „płodów”, które rosną pod ich sercem. Te w filmie przypominają habity benedyktynek klauzurowych a „nie ma dokumentów historycznych ani przekazu pamięciowego tym, aby benedyktynki klauzurowe w Polsce doznały tragedii, której w filmie mowa.” Na oświadczenie odpowiedzieli dystrybutorzy filmu tłumacząc, że bohaterki filmu, to zakonnice z fikcyjnego klasztoru, a ich habity wymyślono na potrzeby filmu. Dynamicznie zmieniające się tło (nie wiem jak oni to robią na tym metrażu, ale są cudotwórcami!), stroje jakich nie powstydziłby się Broadway, oprawa muzyczna, światło i przede wszystkim aktorzy sprawili, że Zakonnica w przebraniu to musicalowa wizytówka Poznania.

Zakonnica w przebraniu to spektakl także tym, że nie trzeba bać się zmian, nawet jeżeli na pierwszy rzut oka wydają się rewolucyjne, a sam duch zmian jest równie inspirujący, co inny Duch, mający przecież podstawowe znaczenie dla zakonnic. Zawsze jak pojawiała się zakonnica 😀 cały film tej Pani spowoduje,że pewnie przez tydzień nie zasne. Demon pod postacią zakonnicy z „Obecności 2” ma spory potencjał filmowy.Jednak Annabelle również go miała a wyszło co najwyżej średnio.Oby tak się nie stało w tym wypadku.

Po trzecie i najważniejsze moim zdaniem: siostry się oburzyły nie z powodu gwałtów, ale tego, że to co przedstawiono w filmie nie mieści się w ramach tego co naucza się w kościele życiu poczętym itp.