Na dziesięciolecie małżeństwa znanego pisarza Stanisława Olszowskiego z uroczą Stanisławą Olszańską ich przybrana córka, piętnastoletnia Basia, przygotowała w prezencie album rodzinny. Z niego poznajemy historię sprzed dziesięciu lat. Po uroczystościach jubileuszu Basia wykrada w nocy rękopisy i kołnierzyki wujka Olszowskiego. Będą one pamiątkami dla jej szkolnych koleżanek, których idolem jest ów literat, gdyż „nikt inny, jak on, nie pisze tak wspaniale o miłości”. W przyszłości owe kartki rękopisu zostaną zamienione na wpisy do pamiętników. Wanda, jedna z koleżanek Basi, dziewczyna zazdrosna i złośliwa, nie otrzymuje wpisu do pamiętnika. Wywołuje to w niej złość, w wyniku której nazywa Basię znajdą. Dziewczynka dowiaduje się, że wujostwo Olszowscy to obcy ludzie, którzy stworzyli jej – sierocie – dom rodzinny. Chce poznać swoją przeszłość. Dowiaduje się o losach swoich rodziców i w jaki sposób, mając kilka lat, znalazła się w rodzinie Olszowskich. W poszukiwaniu własnej tożsamości dziewczynka dociera do profesora Somera, nauczyciela jej ojca, oraz pana Gastona, który uczestniczył wraz z Adamem Bzowskim w tragicznej wyprawie w Andy.