Jeannette. Dzieciństwo Joanny d’Arc Cały film • Online • CDA Vider

Dzieciństwo Joanny d’Arc koncepcją i sposobem opowiadania brzmi jak film, który zasługuje i na recenzję i niemalże na receptę – ale obłęd gatunkowy i niezamknięty nawias wyobraźni Bruno Dumonta nie wymyka mu się spod kontroli. Mieli oni również, także „tradycyjnie”, posiadać mocne nastawienie antyangielskie, datujące się z czasu, gdy Blanche, żona ostatniego hrabiego Szampanii, wyszła za mąż, już po owdowieniu, za Edmunda, brata króla Anglii Edwarda I zwanego „The Longshanks” (Longshanks żył w latach 1239-1307, miłośnikom kina jest on znany jako ten krwawy król angielski z filmu „Braveheart”). W postać Noredina wcielił się wyrastający na gwiazdę światowego kina Fares Fares („Zabójcy bażantów”, „Komuna”, „Łotr 1”), który był także koproducentem filmu. W rozkładzie filmów na weekend znalazł się też obraz wymykającej się prostemu i spójnemu określeniu generacji („Millenialsi” Jany Buergelin), ostatnie dzieło twórcy francuskiego kina arthousowego Roberta Bressona („Pieniądz”), malowniczy film problemach nie do końca podporządkowanej jednostki we współczesnym Iranie („Uczciwy człowiek” Mohammada Rasoulofa) oraz filmowa antywojenna demonstracja siedmiu reżyserów, w tym Jeana-Luca Godarda oraz Alaina Resnais („Daleko od Wietnamu”).

Na ekranach kina Nowe Horyzonty wyświetlane będą także filmy tworzone lub współtworzone przez Polaków, nakręcone z myślą najmłodszej publiczności „Tarapaty” Marty Karwowskiej – z dorosłymi rolami Romy Gąsiorowskiej, Piotra Głowackiego, Jadwigi Jankowskiej-Cieślak, Marii Maj i Krzysztofa Stroińskiego – oraz „13 powrotów” w reż. W nieco podobnej tematyce jest „Safari” – kolejny film mistrza dokumentu Ulricha Seidla, który tym razem rozprawia się z neokolonializmem swoich rodaków, jeżdżących dla sportu i odprężenia na safari. No i trudno się takiej ambiwalentnej odpowiedzi dziwić, już sam soundtrack filmu pokazuje jak przewrotny jest to projekt: deathmetalowe riffy przeplatane są tu dubstepowymi dropami oraz raperskimi solówkami.

Reżyserem jest J.A. Bayona, autor poruszaj±cego filmu katastroficznego „Niemożliwe”, a także przerażaj±cego horroru „Sierociniec” z 2007 roku. Dzieciństwo Joanny d’Arc – najnowszy film Brunona Dumonta, który opowieść francuskiej bohaterce narodowej ubrał w formę musicalu, oraz Isabelle i mężczyźni w reżyserii Claire Denis z jedną z najlepszych komediowych ról Juliette Binoche. Film opowiada biograficzną historię Joanny d’Arc, tyle że pokazane jest tu dzieciństwo francuskiej bohaterki narodowej.

Niezależnie od tego, czy „czarni” są poniewierani przez swych białych „panów”, czy muszą pochylać głowę przed „szefami” upojonymi wodą ognistą, czy też z uśmiechem na ustach przyjmować „dobrą” religię chrześcijańską, oczywiste jest, że stali się na własnym kontynencie niewolnikami. Natomiast Laurence, w obliczu czegoś tak niewytłumaczalnego, nagle staje się matką, którą nigdy nie była i przyjmuje z otwartymi ramionami swojego odnalezionego syna, a także jego żonę i psa… Wojna domowa jest nieunikniona. Oblężenie Jargeau przez wojsko pod dowództwem Joanny d’Arc, miniatura w Czuwaniu Karola VII — Bibliotheque nationale, Paryżfot.

Joanna d’Arc początkowo odwołała swoje zeznania i została skazana na dożywotnie więzienie, ale później zdecydowała się bronić swoich przekonań; umożliwiło to sędziom przekazanie jej, jako niepoprawnej heretyczki, władzy świeckiej; 30 V 1431 została spalona na stosie na Starym Rynku w Rouen; w jej obronie nie wystąpił ani Karol VII, ani jego stronnicy. Stąd też pomysł na stworzenie cyklu, który będzie prezentował zarówno nowości filmowe, jak i produkcje, które już od dłuższego czasu wywierają ogromne wrażenie na widzach. Znajdziesz tutaj również galerię zdjęć, zwiastuny, trailery, klipy wideo, nasze recenzje oraz oceny, dzięki czemu poznasz interesujące nowości oraz zapowiedzi, a także wszystkie nadchodzące premiery 2018 roku.

Rodzeni bracia Joanny d’Arc oraz ich potomkowie również posługiwali się tymi herbami. Nie jest zatem prawdą, że „du Lys” pojawiło się dopiero wraz z nadaniem Joanne d’Arc herbu (lub tytułu wraz z herbem) w roku 1429. Zaczyna się zatem coraz bardziej przebijać pogląd, że to właśnie w tamtym sporym zamko-podobnym budynku mogła przez pewien czas żyć i wychowywać się Joanna.

Jacques posiadał tyle autorytetu w swej wsi, że w roku 1427 został wręcz wyznaczony oficjalnym reprezentantem mieszkańców Domremy w procesie, który decydowany był przez lokalnego kasztelana nazwiskiem Robert de Baudricourt, rezydującego w zamku Vaucouleurs, tegoż samego, do którego Joanna później ma się udać po pomoc w zaaranżowaniu spotkania z Karolem VII. Odwiedzają ją siostry zakonne, które przypominają bliźniaczki z filmu Lśnienie 30 lat później, powtarzają w kółko powierzeniu losu Bogu i przyjaciółka, która również nawołuje ją do zwolnienia jej reakcyjnych nastrojów i zmiany zdania, że żeby zatrzymać wojnę trzeba wytoczyć również działa i zacząć działania.